Балдуін I Фландрскі

Балдуін I Фландрскі
Baudouin I de Flandre
Граф Фландрыі 1195 — 1205 (пад імем Балдуін IX)
Папярэднік	Маргарыта I Эльзаская і Балдуін VIII
Пераемнік	Жанна I Фландрская
Граф Эно 1195 — 1205 (пад імем Бадуэн VI)
Папярэднік	Бадуэн V
Пераемнік	Жанна I Фландрская
Імператар Лацінскай імперыі 1204 — 1205
Папярэднік	—
Пераемнік	Генрых I Фландрскі
Нараджэнне	ліпень 1172 Валансьен, акруга Валансьен[d], дэпартамент Нор, рэгіён Нор — Па-дэ-Кале, Францыя
Смерць	ліпень 1205 Вяліка-Тырнава, Другое Балгарскае царства
Род	Фландрскі дом
Бацька	Бадуэн V дэ Эно
Маці	Маргарыта I Эльзаская
Жонка	Марыя Шампанская[d]
Дзеці	Жанна[d] і Маргарыта II[d]
Веравызнанне	каталіцтва
Бітвы	Siege of Zara[d] Аблога Канстанцінопаля Аблога Канстанцінопаля Battle of Adrianople[d] Siege of Arras[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Імператар Балдуін I Фландрскі, граф Балдуін IX Фландрскі, граф Бадуэн VI дэ Эно, (фр.: Baudouin IX de Flandre, Baudouin VI de Hainaut) (1171—1205, Балгарыя) — славуты фламандскі феадал, які аб’яднаў пад сваім скіпетрам Фландрыю і Эно; крыжак, імператар Лацінскай імперыі. Сын графа Эно Бадуэна V і Маргарыты I Эльзаскай, графіні Фландрскай, якая атрымала ў спадчыну Фландрыю пасля смерці свайго бяздзетнага брата Філіпа Эльзаскага. Граф Эно як Бадуэн VI і граф Фландрыі як Балдуін IX, тое і іншае з 1195 года.

У 1186 годзе жаніўся на Марыі (1174—1204), дачцэ графа Генрыха I Шампанскага. Атрымаў ў спадчыну Фландрыю пасля смерці маці 15 лістапада 1195 г. і Эно — пасля смерці бацькі 18 снежня таго ж года. Хоць прынёс амаж французскаму каралю Філіпу Аўгусту, але высунуў прэтэнзіі на землі (у прыватнасці, Артуа), перададзеныя французскай кароне ў якасці пасагу яго сястры Ізабелы, першай жонкі гэтага караля. У сувязі з гэтым аказваў падтрымку англійскім праціўнікам Філіпа, каралям Рычарду Львінае Сэрца і Іаану Беззямельнаму. Паводле дагавора з Філіпам Аўгустам у Пероне ў 1200 г. Балдуін вярнуў сабе частку земляў Артуа.

Пасля таго як у 1204 годзе крыжакамі быў захоплены Канстанцінопаль, стаў 16 мая 1204 г. імператарам Лацінскай імперыі.

Пасварыўся з балгарскім царом Калаянам. 14 красавіка 1205 года лаціняне пацярпелі паражэнне недалёка ад Адрыянопаля, і Балдуін патрапіў у палон да балгараў. Памёр у канцы 1205 года ў зняволенні ў Тырнава, Балгарыя.

У сярэднявечнай балгарскай сталіцы Тырнава дагэтуль захавалася крапасная брама, якія носяць назва «Фрэнская брама». Лічыцца, што недалёка ад яе знаходзілася вежа, у якой жыў да канца сваіх дзён захоплены лацінскі імператар.